Ongeveer 3000 jaar voor Christus werd in India de kip als huisdier gehouden voor het leggen van eieren. Zowel de eieren als het dier zelf waren een bron van voedsel. Uiteraard at men ook voor die tijd al eieren, maar die kwamen van de "wilde" kip en andere vogels in de vrije natuur. Ook de oude Chinezen kenden de kip al. Ze hadden groot respect voor het gevoel voor tijd van de kip. Ze legt immers periodiek haar eieren. Daarom noemden de Chinezen de kip "het huisdier dat de tijd weet".